XVI Niedziela Zwykła – Rok B, 21 lipca 2024 r.
EWANGELIA Z XVI NIEDZIELI ZWYKŁEJ, ROK B
Jezus lituje się nad tłumem
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach.
Oto słowo Pańskie.
Mk 6, 30-34
Komentarz do Ewangelii
Słuchać Jezusa
Dzisiejsza Ewangelia to trud apostołów oraz ich radość z głoszenia Dobrej Nowiny. To także obraz głodu słowa Bożego. Gdy Jezus wraz z uczniami odpłynęli na jakieś odosobnione miejsce, aby trochę odpocząć, wielu ludzi poszło tam, by słuchać Jego słowa. Motywem mogła być także potrzeba łaski uzdrowienia, często bowiem szli za Jezusem ze swoimi chorymi. Tu jednak wyraźnie jest mowa tylko o tym, że Jezus nauczał. Co więcej, nauczał ich długo. Ewangelista nie wspomina, jaka była treść nauczania Jezusa w tym konkretnym miejscu. Ale z pewnością była taka, jak w całej Ewangelii. Pan Jezus naucza o królestwie niebieskim, pokazuje drogę do niego, wskazuje grzech i wzywa do nawrócenia, z cierpliwością ukazuje łaskę, uczy tego, by najpierw przebaczać, zanim poprosimy Ojca o odpuszczenie naszych grzechów. A przykładem swojego życia uczy łagodności, dobroci, szacunku do innych ludzi, miłosiernej miłości. Takie słowo i przykład pociągały tłumy.
Panie Jezu, mimo mojej słabości i częstych rozproszeń chcę słuchać Twojego słowa. W nim jest wszystko, co jest potrzebne mojej duszy, aby goręcej zapragnęła zjednoczenia z Tobą. Amen.
Rozważanie zaczerpnięte z Ewangelia 2024, o. Andrzej Kiejza OFMCap, Edycja Świętego Pawła
Patron tygodnia – 21 lipca
św. Apolinary
Według łacińskiej Passio Apolinary był obywatelem Antiochii i stamtąd św. Piotr Apostoł przyprowadził go ze sobą do Rzymu, a następnie, wyświęconego na biskupa, posłał do Rawenny. Skazywany dwukrotnie na wygnanie, Apolinary miał pośród niezwykłych okoliczności apostołować w Tracji i nad Dunajem, w końcu zaś – także w niezwykłych okolicznościach – ponieść śmierć męczeńską. Niestety, opowiadanie to, sporządzone zapewne w tym celu, aby podnieść prestiż biskupstwa raweńskiego, nie zasługuje na jakąkolwiek wiarę, pochodzi zaś z drugiej połowy VII w.
Jest natomiast pewne, że biskup Apolinary poniósł śmierć męczeńską 23 lipca, najprawdopodobniej w drugiej połowie II stulecia. Świadczy o tym m.in. mowa św. Piotra Chryzologa, następcy Apolinarego na stolicy biskupiej. Nie ulega także wątpliwości, że relikwie Świętego spoczywają w cieniu wspaniałej bazyliki pod Rawenną. Ten znamienity pomnik sztuki sakralnej, ufundowany w VI w. przez bankiera Juliusza, był też zawsze ośrodkiem kultu św. Apolinarego, którego czczono w całej Europie, również w Polsce, gdzie jednak uchodził za świętego z Reims. Tam bowiem wytworzył się z czasem tak silny ośrodek kultu św. Apolinarego, że zaczęto uważać go w końcu za pochodzącego właśnie stamtąd, a wyobraźnia ludu uczyniła zeń jakby odrębnego świętego. Papieże Symmach (498-514) i Honoriusz I (625-638) rozpowszechnili jego kult także w Rzymie. W Niemczech czczono go zwłaszcza w opactwach benedyktyńskich.
Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej
Wierzę w Kościół – katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 87.
W 43. numerze Lumen gentium stwierdza się: „Rady ewangeliczne dotyczące poświęconej Bogu czystości, ubóstwa i posłuszeństwa (…) są darem Bożym, który Kościół otrzymał od swego Pana i z Jego łaski ustawicznie zachowuje”. Zdanie to trudno przecenić. Ma ogromne znaczenie dla każdej osoby konsekrowanej, dla rozumienia przez nią swej tożsamości. Zakonnik, zakonnica to nie osoba altruistycznie poświęcająca się Bogu. Konsekracja nie oznacza poświęcenia się. Przez akt konsekracji człowiek zostaje uświęcony.
Rzecz jasna, wszyscy w Kościele są konsekrowani przez chrzest i bierzmowanie, ale posługa święceń i życie radami ewangelicznymi zakładają istnienie odrębnego powołania oraz szczególnej formy konsekracji, przygotowującej do specjalnej misji. Szafarze otrzymują konsekrację w sakramencie święceń, aby kontynuować w czasie posługę apostolską. Osoby konsekrowane, obierające drogę rad ewangelicznych, otrzymują nową i specjalną konsekrację, która wprawdzie nie jest sakramentalna, niemniej uzdalnia i zobowiązuje do naśladowania Jezusa i wybranej przez Niego formy życia w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie. Istotą tej konsekracji jest przekazanie szczególnego daru Ducha Świętego, umożliwiającego osobie konsekrowanej odpowiedź na powołanie i podjęcie misji. Duch Święty budzi w człowieku pragnienie odpowiedzi, kieruje wzrostem pragnienia, skłania do udzielenia pozytywnej odpowiedzi, a później pomaga w jej wiernej realizacji (por. VC 19).
Stąd, każda osoba konsekrowana jest nade wszystko bogato obdarowana. Poświęcenie życia Bogu jest już formą odpowiedzi na ów wspaniały dar umożliwiający życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie. Tak mówi o tym Jan Paweł II: Oto sens powołania do życia konsekrowanego: jest ono wyłączną inicjatywą Boga (por. J 15,16), który oczekuje od tych, których wybrał, odpowiedzi w postaci całkowitego i wyłącznego oddania się Jemu. Doświadczenie bezinteresownej miłości Boga jest tak głębokie i silne, że człowiek czuje się zobowiązany odpowiedzieć na nie bezwarunkowym poświęceniem mu własnego życia, złożeniem w ofierze wszystkiego w Jego ręce (VC 17).
bp Andrzej Czaja
Program duszpasterski – materiały dla rodzin
3 grudnia 2023 roku w Kościele w Polsce rozpoczyna się nowy rok duszpasterski pod hasłem „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”.
W tym roku chcemy bliżej przyjrzeć się różnym powołaniom w Kościele, doświadczyć tego, że wszyscy jesteśmy sobie wzajemnie potrzebni, że dzięki naszej różnorodności możemy się uzupełniać i wzajemnie sobie służyć tym, co każdy z nas otrzymał. Ufamy, że dzięki proponowanym materiałom każdy z nas na nowo odkryje swoje powołanie i charyzmaty, wyraźniej zobaczy jakie zadania i funkcje w Kościele wyznaczył Pan Bóg każdemu z nas. Odkryjemy swoją niepowtarzalność, a jednocześnie niezbędność w Bożym planie zbawienia.
„Materiały dla rodzin” Programu Duszpasterskiego Komisji Duszpasterstwa KEP są formą katechezy, przeznaczonej do indywidualnej/rodzinnej formacji świeckich. Rozważania przygotowane są na każdą niedzielę roku, zaś miesiące wyznaczają kolejne tematy rozważań.
Każda katecheza mieści się na jednej stronie i składa się z trzech części:
1) nauczania Kościoła – w tym roku fragmenty w dużej mierze pochodzą z dokumentów Soboru Watykańskiego II;
2) katechezy na dany temat;
3) zdań proponowanych dla rodzin, które mają poszerzyć prezentowany temat lub są propozycją praktycznego zastosowania przedstawionych treści.
Zapraszamy do aktywnej realizacji Programu Duszpasterskiego: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”.
ZAPRASZAMY DO ZAPOZNANIA SIĘ Z PRZYGOTOWANYMI MATERIAŁAMI KLIKAJĄC W PONIŻSZE PLIKI:
grudzień 2023 – Kościół jest Wspólnotą
03.12.2023 – Skąd wziął się Kościół
10.12.2023 – Trójca Święta źródłem i wzorem dla Kościoła
17.12.2023 – Idziemy wspólnie. Duch Święty działa w Kościele
24.12.2023 – Katolik na miarę XXI wieku
31.12.2023 – Aby wybierać mądrze… O rozeznawaniu w Kościele
styczeń 2024 – Przez chrzest wchodzę do Kościoła
07.01.2024 – Przez chrzest staję się Dzieckiem Boga
14.01.2024 – Jestem znakiem dla świata. Tożsamość chrześcijanina
21.01.2024 – Moje przywileje wynikające z chrztu
28.01.2024 – Moje obowiązki wynikające z chrztu
luty 2024 – Włączam się w życie Boże
04.02.2024 – Piszę do Ciebie list…
11.02.2024 – Źródło życia w radości
18.02.2024 – Listwa zasilająca
25.02.2024 – Kto jest właścicielem tego ogrodu
marzec 2024 – Rok Liturgiczny buduje wspólnotę
31.03.2024 – Czas w ciągu roku
kwiecień 2024 – Kapłani we wspólnocie Kościoła
07.04.2024 – Upodobnienie się do Chrystusa w miłości pasterskiej
14.04.2024 – Głoszenie Słowa Bożego i sprawowanie sakramentów
21.04.2024 – Przynależność do Kościoła lokalnego
28.04.2024 – Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za powołania
maj 2024 – Zakony i osoby konsekrowane we wspólnocie Kościoła
05.05.2024 – Kim są osoby konsekrowane
12.05.2024 – Różnorodność charyzmatów zakonnych
19.05.2024 – Osoby konsekrowane w służbie Kościoła
26.05.2024 – Życie konsekrowane znakiem dla świata
czerwiec – Osoby świeckie we wspólnocie Kościoła
09.06.2024 Odkrywam swoje powołanie i misję w Kościele
16.06.2024 – Żyję Ewangelią, służąc człowiekowi i społeczeństwu
30.06.2024 – Komplementarność powołań w Kościele
lipiec – Zadania małżonków: tworzenie wspólnoty osób
07.07.2024 – Miłość fundamentem małżeństwa i rodziny
14.07.2024 – Sakramentalność małżeństwa
21.07.2024 – Kobieta i mężczyzna – różnić się jest OK
28.07.2024 – Więź międzypokoleniowa
Tu możesz posłuchać piosenki religijne: