III Niedziela Wielkanocna – Rok B, 14 kwietnia 2024 r.
EWANGELIA Z III NIEDZIELI WIELKANOCNEJ, ROK B
Musiały się wypełnić zapowiedzi Pisma
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Uczniowie opowiadali, co ich spotkało wdrodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba.
A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!».
Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.
Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?». Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich.
Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma.
I rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego».
Oto słowo Pańskie.
Łk 24, 35-48
Komentarz do Ewangelii
Tajemnica zmartwychwstania
Doświadczenie śmierci kłóci się z doświadczeniem życia, zwłaszcza po chwalebnym zmartwychwstaniu. Uczniowie dobrze wiedzieli, że ich Nauczyciel umarł na krzyżu. Do tej pory sprawy były jasne: kto umarł, ten nie wracał do żyjących. Król Dawid o swoim zmarłym dziecku powiedział: „Ja dołączę do niego, ale ono do mnie nie powróci” (2 Sm 12, 23). Tymczasem Jezus pokonał śmierć, wyłamał jej bramy i wszedł do pełni chwalebnego życia. Teraz objawia siebie w tajemnicy zmartwychwstania. Uczniowie są przestraszeni, niedowierzają, widzą przemienione przez zmartwychwstanie ciało, ale nie wiedzą, jak to wszystko wyjaśnić, jak zrozumieć niepojęte. Dlatego Pan odwołuje się do prostych znaków, które mogą ich przekonać: pokazuje im swoje ciało, żeby zrozumieli, że nie jest zjawą, w ich obecności je rybę. Kiedy oswoił ich z tym nowym doświadczeniem, wyjaśnia sens Pism, które mówiły o losie Chrystusa: że musi cierpieć, a gdy zmartwychwstanie, w Jego imię będzie głoszone nawrócenie wszystkim narodom. To jest nowe zadanie uczniów.
Panie Jezu, pozwól, aby moje życie przeniknęła radość z Twojego zmartwychwstania. Niech ustąpią lęk, obawa, niedowierzanie. A w to miejsce niech pojawi się wiara, którą pragnę dzielić się z innymi. Amen.
Rozważanie zaczerpnięte z Ewangelia 2024, o. Andrzej Kiejza OFMCap, Edycja Świętego Pawła
Patron tygodnia – 18 kwietnia
św. Galdin
Galdin był biskupem Mediolanu przez 10 lat (1166-1176). Był zaufanym kanclerzem swojego poprzednika, biskupa Uberta. Wierny papieżowi Aleksandrowi III, wraz ze swoim pasterzem udał się na dobrowolną banicję, kiedy cesarz niemiecki, Fryderyk I Barbarossa, najechał miasto (1162). Był także stanowczo przeciwny narzuconemu przez cesarza antypapieżowi, Wiktorowi IV. W nagrodę za okazaną wierność papież Aleksander III po powrocie z wygnania (1165) w roku 1166 mianował Galdina kardynałem. Po śmierci zaś biskupa Mediolanu, Uberta, wyznaczył go na jego następcę, sam też udzielił mu sakry biskupiej (1066).
Kiedy Galdin przybył do Mediolanu, wyszło mu na spotkanie całe miasto, witając go jako swojego pasterza i legata papieskiego. Po uwolnieniu od wojsk cesarskich zawiązała się w mieście liga, która miała nie dopuścić do ich ponownego wejścia. Do tej ligi przyłączyło się szereg miast Lombardii.
Trzeba było teraz zabliźniać rany. Na skutek wojny z cesarzem zostało zniszczonych wiele kościołów i klasztorów, które trzeba było odbudować. Zaistniała jeszcze większa potrzeba zajęcia się ludźmi pozbawionymi dachu nad głową. Namnożyło się nędzy i różnych chorób. Galdin zorganizował pomoc dla bezdomnych, zakładał schroniska i przytułki-szpitale. Był w stałym kontakcie z zakonami i z osobami pobożnymi, które umiał wciągnąć do pomocy duszpasterskiej i charytatywnej. Niemniej troskliwie dbał o czystość wiary. Dlatego zwalczał herezję katarów, która w tym czasie powstała i znalazła w Lombardii wielu zwolenników.
Śmierć zastała Galdina na posterunku, kiedy na ambonie głosił do ludu słowo Boże. Stało się to 18 kwietnia 1176 roku. Napisano o nim, że był godnym następcą św. Ambrożego i wielkim poprzednikiem św. Karola Boromeusza. Dlatego też jego relikwie umieszczono w katedrze mediolańskiej na najbardziej eksponowanym miejscu – w głównym ołtarzu.
Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej
Wierzę w Kościół – katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 73.
To znaczy, że świeccy tworzą w Kościele określony stan, równolegle do stanu kapłańskiego i zakonnego. Podstawą ich godności i bycia w Kościele i Kościołem jest chrzest jako źródło sakralnego charakteru całego ludu Bożego przez wszczepienie w Chrystusa; udział w potrójnej misji Chrystusa, czyli w sposobie Jego egzystencji; realizacja zleconego ludowi chrześcijańskiemu posłannictwa w Kościele i w świecie. Dopiero wtórnie, niejako na drugim planie, wskazuje się na swoistość tożsamości laikatu w Kościele. Specyfiką tożsamości duchownych jest to, że występują w imieniu Chrystusa wobec Kościoła i w imieniu Kościoła wobec Chrystusa. Specyfiką tożsamości osób konsekrowanych jest to, że są znakiem Królestwa Bożego w Kościele i dla świata. W odniesieniu do wiernych świeckich Ojcowie Soboru stwierdzają: Specyficzną właściwością laików jest ich świecki charakter. (…) Zadaniem ludzi świeckich, z tytułu właściwego im powołania, jest szukanie Królestwa Bożego przez zajmowanie się sprawami świeckimi i kierowanie nimi po myśli Bożej. Żyją oni w świecie (…). Tam powołuje ich Bóg, aby pełniąc właściwą sobie misję, kierowani duchem ewangelicznym, jak zaczyn, od wewnątrz niejako przyczyniali się do uświęcenia świata, i tak przede wszystkim świadectwem życia, promieniując wiarą, nadzieją i miłością, ukazywali innym Chrystusa (KK 31).
bp Andrzej Czaja
Program duszpasterski – materiały dla rodzin
3 grudnia 2023 roku w Kościele w Polsce rozpoczyna się nowy rok duszpasterski pod hasłem „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”.
W tym roku chcemy bliżej przyjrzeć się różnym powołaniom w Kościele, doświadczyć tego, że wszyscy jesteśmy sobie wzajemnie potrzebni, że dzięki naszej różnorodności możemy się uzupełniać i wzajemnie sobie służyć tym, co każdy z nas otrzymał. Ufamy, że dzięki proponowanym materiałom każdy z nas na nowo odkryje swoje powołanie i charyzmaty, wyraźniej zobaczy jakie zadania i funkcje w Kościele wyznaczył Pan Bóg każdemu z nas. Odkryjemy swoją niepowtarzalność, a jednocześnie niezbędność w Bożym planie zbawienia.
„Materiały dla rodzin” Programu Duszpasterskiego Komisji Duszpasterstwa KEP są formą katechezy, przeznaczonej do indywidualnej/rodzinnej formacji świeckich. Rozważania przygotowane są na każdą niedzielę roku, zaś miesiące wyznaczają kolejne tematy rozważań.
Każda katecheza mieści się na jednej stronie i składa się z trzech części:
1) nauczania Kościoła – w tym roku fragmenty w dużej mierze pochodzą z dokumentów Soboru Watykańskiego II;
2) katechezy na dany temat;
3) zdań proponowanych dla rodzin, które mają poszerzyć prezentowany temat lub są propozycją praktycznego zastosowania przedstawionych treści.
Zapraszamy do aktywnej realizacji Programu Duszpasterskiego: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”.
ZAPRASZAMY DO ZAPOZNANIA SIĘ Z PRZYGOTOWANYMI MATERIAŁAMI KLIKAJĄC W PONIŻSZE PLIKI:
grudzień 2023 – Kościół jest Wspólnotą
03.12.2023 – Skąd wziął się Kościół
10.12.2023 – Trójca Święta źródłem i wzorem dla Kościoła
17.12.2023 – Idziemy wspólnie. Duch Święty działa w Kościele
24.12.2023 – Katolik na miarę XXI wieku
31.12.2023 – Aby wybierać mądrze… O rozeznawaniu w Kościele
styczeń 2024 – Przez chrzest wchodzę do Kościoła
07.01.2024 – Przez chrzest staję się Dzieckiem Boga
14.01.2024 – Jestem znakiem dla świata. Tożsamość chrześcijanina
21.01.2024 – Moje przywileje wynikające z chrztu
28.01.2024 – Moje obowiązki wynikające z chrztu
luty 2024 – Włączam się w życie Boże
04.02.2024 – Piszę do Ciebie list…
11.02.2024 – Źródło życia w radości
18.02.2024 – Listwa zasilająca
25.02.2024 – Kto jest właścicielem tego ogrodu
marzec 2024 – Rok Liturgiczny buduje wspólnotę
31.03.2024 – Czas w ciągu roku
kwiecień 2024 – Kapłani we wspólnocie Kościoła
07.04.2024 – Upodobnienie się do Chrystusa w miłości pasterskiej
14.04.2024 – Głoszenie Słowa Bożego i sprawowanie sakramentów
21.04.2024 – Przynależność do Kościoła lokalnego
Na wesoło 
– Jakich zwierząt Noe nie wziął do arki?
– Ryb.
Tu możesz posłuchać piosenki religijne: