XII Niedziela Zwykła – Rok C, 22 czerwca 2025
EWANGELIA Z XII NIEDZIELI ZWYKŁEJ, ROK C
Wyznanie wiary w Chrystusa i zapowiedź męki
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?»
Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napominał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa».
Oto słowo Pańskie.
Łk 9, 18-24
Komentarz do Ewangelii
Pedagogia wyznania wiary
Koncentrując się na treści Piotrowego wyznania wiary, możemy nie dostrzec jego pedagogicznego wymiaru. Pierwszym etapem jest odkrywanie opinii innych na temat Jezusa. Drugi etap to pytanie o wewnętrzne przekonania uczniów, a ostatni – wyjaśnienie prawdziwej natury misji Mesjasza. Ten schemat uczy nas, jak ma wyglądać nasze wyznanie wiary. Nie może być ono powtarzaniem opinii tłumów, nie może być także nieświadome tego, co mówią inni. Nie może też pozostawać wyłącznie osobistym, subiektywnym przekonaniem, ale musi prowadzić do tajemnicy krzyża i zmartwychwstania.
Ty, Panie, także mnie posyłasz, abym był Twoim świadkiem. Za św. Pawłem powtarzam więc: „Obym nie chlubił się niczym innym, jak tylko krzyżem Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Ga 6, 14).
Rozważanie zaczerpnięte z Ewangelia 2025, ks. Maciej Warowny, Edycja Świętego Pawła
Patron tygodnia – 27 czerwca
Święty Cyryl Aleksandryjski
Cyryl urodził się w Aleksandrii ok. 380 r. Był uczniem znanego pisarza kościelnego, swego wuja, Teofila, po którym odziedziczył ognisty, pełen żaru i zaangażowania styl polemiczny w walce z błędnowiercami. Ówczesnym zwyczajem swoją młodość spędził jako mnich. W 403 roku już jako kapłan towarzyszył Teofilowi na słynnym synodzie „Pod Dębem”, który wyrządził Kościołowi tak wiele zła; heretycy, korzystając ze swojej liczebnej przewagi i z poparcia cesarza, deponowali wówczas m.in. ze stolicy patriarchy Konstantynopola św. Jana Chryzostoma. W 412 roku Cyryl zasiadł na stolicy aleksandryjskiej po śmierci Teofila.
Do pierwszych osiągnięć jego biskupstwa należało to, że skłonił namiestnika cesarza, Orestesa, aby z Aleksandrii zostali wydaleni nowacjanie i Żydzi, którzy bardzo przeszkadzali Cyrylowi w pracy duszpasterskiej. Wielki biskup wypowiedział też nieubłaganą walkę Nestoriuszowi, ówczesnemu patriarsze Konstantynopola, który w Chrystusie Panu widział dwie odrębne osoby i Matce Najświętszej odmawiał przywileju Boskiego Macierzyństwa. Skierował on do Nestoriusza dwa odrębne pisma. Wymógł także na papieżu, św. Celestynie I, że został do Rzymu zwołany synod, na którym potępiono naukę Nestoriusza; herezjarchę wykluczono uroczyście z Kościoła (430). Cyryl skłonił także cesarza Teodozjusza II, by w porozumieniu z papieżem zwołał sobór do Efezu. Tak się stało (431). Był to więc w dziejach Kościoła trzeci sobór powszechny po soborze w Nicei (325) i w Konstantynopolu (381). Na soborze tym wybuchł spór o słowo Theotokos – a więc o to, czy można nazywać Maryję Matką Bożą. Około 200 biskupów podpisało deklarację, że nie tylko wolno, ale że ten tytuł Maryi się należy. Na skutek tego cesarz pozbawił Nestoriusza stolicy biskupiej w Konstantynopolu i skazał go na banicję.
Wrogowie nie mogli darować Cyrylowi tak wspaniałego zwycięstwa. Zdołali przekonać cesarza, że to on jest heretykiem, a nie Nestoriusz. Zwołali nawet synod w Antiochii, na którym 40 biskupów nestoriańskich potępiło Cyryla (tzw. synod diabelski). Cesarz skazał na wygnanie Cyryla. Na szczęście po pewnym czasie biskup mógł powrócić na swoją stolicę.
Pełen zasług Cyryl zmarł 27 czerwca 444 roku. Pozostawił po sobie szereg dzieł, wśród których przeważają pisma apologetyczne. Zachowały się nadto 22 jego kazania i 88 listów. Papież Leon XIII zaliczył go w 1882 r. w poczet doktorów Kościoła. Z okazji 1500. rocznicy soboru efeskiego Pius XI wygłosił mowę ku czci św. Cyryla z Aleksandrii jako największego obrońcy przywileju Boskiego Macierzyństwa Maryi (431-1931) i wydał pod datą 25 XII 1931 roku encyklikę Lux Veritatis temporumque testis o Powszechnym Soborze Efeskim odbytym przed piętnastu wiekami.
Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej
Wierzę w Kościół – katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 134.
- Zasadność mówienia o „domowym Kościele”
W IV tomie Encyklopedii Katolickiej KUL, pod hasłem „Domowy Kościół” stwierdza się: „Kościół domowy to małżeństwo i rodzina realizujące specjalne posłannictwo chrześcijańskie, wynikające z sakramentu małżeństwa, oznaczające i urzeczywistniające Kościół, a także miejsce kultu liturgicznego w okresie wczesnochrześcijańskim” (k. 104). Autorka, Elżbieta Marczewska wyraźnie rozróżnia dwa znaczenia „Kościoła domowego”. Po pierwsze, oznacza on miejsce chrześcijańskiego kultu, zwłaszcza w pierwszych trzech wiekach prześladowanego chrześcijaństwa, gdy nie można było budować świątyń. Po drugie, oznacza małżeńsko-rodzinną wspólnotę chrześcijan, i to znaczenie dominuje, odkąd zasadniczym miejscem kultu chrześcijańskiego jest świątynia.
Zasadność takiego wiązania z sobą rodziny i Kościoła wynika najpierw z faktu Boskiego pochodzenia obydwu rzeczywistości. Nie tylko Kościół, lecz także związek mężczyzny i niewiasty jest z Bożego ustanowienia (por. Mulieris dignitatem, 6). Co więcej, podobnie jak Kościół, wspólnota mężczyzny i niewiasty czerpie z Boskiego życia, ma udział w Boskim rodzeniu i odzwierciedla komunijną jedność Trójjedynego Boga (por. Mulieris dignitatem, 7–8). Obydwie rzeczywistości, Kościół i rodzina są znakiem komunijnej jedności Boga w trzech Osobach. Równocześnie, urzeczywistniając jedność dwojga, komunia mężczyzny i niewiasty przedstawia jakby pierwowzór dwóch w jednym ciele, to znaczy pierwowzór doskonałej jedności Chrystusa-Oblubieńca i Kościoła-Oblubienicy, którą św. Augustyn wyrażał w słowach: dwóch w jednym Ciele (duo in carne una), a zarazem jedna i ta sama Osoba (una eademqua persona).
bp Andrzej Czaja
W drodze do Betlejem (grudzień)
01.12.2024 – Pielgrzymi nadziei – przygoda życia
08.12.2024 – Zgoda na nieoczekiwane – Zwiastowanie
15.12.2024 – Zaufanie pomimo… – Św. Józef
22.12.2024 – Miało być inaczej…-Betlejem
29.12.2024 – Bóg prowadzi – u żłóbka Pana
Pielgrzymi Galilei (styczeń)
05.01.2025 – Pan Bóg zaprasza – św. Piotr
12.01.2025 – Pan uzdrawia – kobieta cierpiąca na krwotok
19.01.2025 – Pan szuka – zagubiona owca
26.01.2025 – Pan karmi – obfitość chleba
W drodze do pustego grobu (luty)
02.02.2025 – W drodze na krzyż – Szymon Cyrenejczyk
09.02.2025 – Przebaczenie – Piotr zapłakał
16.02.2025 – Pobudka! Pora wstać – kobiety u grobu
23.02.2025 – Czas na odnowę – w drodze do Emaus
Nadzieja pomimo prześladowań (marzec)
02.03.2025 – Idźcie, niosąc nadzieję – Wniebowstąpienie
09.03.2025 – Nadzieja na nowe jutro – Zesłanie Ducha Świętego
16.03.2025 – Jedność pomimo prześladowań – łamanie chleba
23.03.2025 – Wrażliwość na drugiego – dzielenie się dobrami materialnymi
30.03.2025 – Entuzjazm wiary – św. Paweł
Święci pielgrzymi nadziei (kwiecień)
06.04.2025 – Cyfrowa droga ku świętości – bł. Carlo Acutis
13.04.2025 – Piękna, elegancka żona i mama – św. Joanna Beretta Molla
20.04.2025 – Mocni nadzieją – bł. rodzina Ulmów
27.04.2025 – Recepta na świętość – bł. Luigi i Maria Beltrame-Quattrocchi
Wyruszam w drogę (maj)
04.05.2025 – Radość z przebaczenia grzechów
11.05.2025 – Kamienie czy piasek
18.05.2025 – Nadzieja – ale na co
25.05.2025 – Pan jest ze mną, więc idę!
Tożsamość pielgrzyma (czerwiec)
01.06.2025 – Głębia wiary – moja relacja z Bogiem
08.06.2025 – Bóg wie, co robi – moja nadzieja
15.06.2025 – Nie jesteś sam – miłość
22.06.2025 – Piękno świata drogą poznania Boga
29.06.2025 – Moc w słabości się doskonali
Tu możesz posłuchać piosenki religijne: