II Niedziela Zwykła-Rok C, 19 stycznia 2025
EWANGELIA Z II NIEDZIELI ZWYKŁEJ, ROK C
Pierwszy cud Jezusa w Kanie Galilejskiej
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina».
Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?»
Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».
Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary.
Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi.
Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli.
Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory».
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Oto słowo Pańskie.
J 2, 1-11
Komentarz do Ewangelii
Bóg Oblubieńcem i Gospodarzem
Jan Ewangelista powtarza w swoich listach, że „Bóg jest miłością”. Jezus, przychodząc zbawić każdego z nas, rozpoczyna swą misję od uczty weselnej. Bóg-Oblubieniec obdarza swą miłością Lud-Oblubienicę. Zawiera przymierze, którego obrazem jest małżeństwo, gdzie małżonkowie z miłości oddają się sobie nawzajem. I mimo że człowiek nie jest przygotowany na takie wydarzenie, Bóg okazuje się także gospodarzem, który zapewnia wyborne wino swej miłości tym, którzy żyją w smutku powszedniości.
Panie Jezu, nie pozwól mi zapomnieć, że Ciebie pierwszego mam zapraszać do mojego życia, że Ty, zaproszony jako jeden z gości, stajesz się hojnym Gospodarzem i Oblubieńcem oddającym z miłości swoje życie na krzyżu.
Rozważanie zaczerpnięte z Ewangelia 2025, ks. Maciej Warowny, Edycja Świętego Pawła
Patron tygodnia – 22 stycznia
Święty Wincenty, diakon i męczennik
Wincenty (zwany najczęściej Wincentym z Saragossy, ale także spotykany jako Wincenty z Aragonii, Wincenty z Huesca, Wincenty Tourante) urodził się w III w. w hiszpańskim mieście Huesca w znakomitej rzymskiej rodzinie. Był archidiakonem w Saragossie. Powierzono mu opiekę nad ubogimi oraz zarządzanie dobrami diecezji. W czasie prześladowań chrześcijan za cesarza Dioklecjana został aresztowany i wtrącony do więzienia. Poddawano go torturom, aby wyrzekł się wiary, a także wydał dobra kościelne. Podobnie jednak jak inny diakon, św. Wawrzyniec w Rzymie, tak i św. Wincenty zniósł bohatersko wszystkie męki. W opisach hagiograficznych można przeczytać, że przywiązano go do szafotu i naciągano tak mocno, że kości wyrwano ze stawów. Żelaznymi grzebieniami rozrywano mu ciało, pieczono na wolnym ogniu i przypalano żelazem. Tak poraniony, miał być wrzucony do pomieszczenia wypełnionego pokruszonymi skorupami, w którym męczennik całą noc śpiewał hymny na cześć Stwórcy. Zobaczywszy to, strażnik więzienny nawrócił się. Wincentego skazano ostatecznie na śmierć przez ukrzyżowanie. Miało to miejsce w Walencji 22 stycznia 304 roku.
Otoczono go czcią nie tylko w Hiszpanii (Saragossa i Walencja), ale w całej Europie. Już w wieku V miał kościoły pod swoim wezwaniem. Jedną z najsłynniejszych świątyń poświęconą Wincentemu z Saragossy jest największy kościół w Szwajcarii – katedra w Bernie (Berner Münster). Jego imieniem nazwano przylądek w Portugalii, w prowincji Algarve – najbardziej na południowy zachód wysuniętą część Europy (Cabo de São Vicente). W połowie XV wieku jego imieniem nazwano jedną z Wysp Zielonego Przylądka na Atlantyku.
Ciało diakona Wincentego, umęczone w Walencji, przeniesiono do Saragossy, a część rozdzielono po innych miastach (otrzymały je m.in. Paryż, Poitiers i Rzym). Z Saragossy przeniesiono relikwie do Castres w Langwedocji w obawie przed Maurami w roku 864. Niestety w XVI w. zostały one spalone przez kalwinów. Święty Wincenty jest patronem Portugalii i Lizbony oraz wielu hiszpańskich miast, a także leśników, drwali i rolników oraz wytwórców i sprzedawców wina.
Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej
Wierzę w Kościół – katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 112.
Stan człowieka w takiej sytuacji oznacza upływ Bożego życia i dobrze go ilustruje sytuacja kobiety cierpiącej na krwotok (Mk 5,25–34). Podobnie, jak w jej przypadku, człowiekowi grzesznemu nie są w stanie pomóc żadni kościelni znachorzy ani jakiś program odnowy. Trzeba podejść do Chrystusa tak blisko, by Go dotknąć i by wyszła zeń uzdrawiająca moc. To wymaga nawrócenia, tzn. radykalnej zmiany myśli, że nasze zdrowie nie leży w ludzkich wysiłkach i projektach, lecz w Bogu. Wyłącznie dzięki Niemu możemy stać się znów tym, kim jesteśmy od dnia chrztu. Trzeba tylko – jak owa niewiasta – podejść do Jezusa, wyjawić Mu całą prawdę o sobie, bez obaw i lęku, w postawie całkowitego zawierzenia Mu swego życia.
Tak okazuje się, że zadanie wdrażania w życie darowanej Kościołowi świętości oznacza dla nas wszystkich zadanie kroczenia drogą uświęcenia. Chodzi o kroczenie „drogą żywej wiary, która wzbudza nadzieję i działa przez miłość” (KK 41). Na tej drodze wszyscy członkowie Kościoła muszą uznawać się za grzeszników i stale podejmować pokutę i odnowienie, otwierając się na pełnię środków zbawienia przekazanych Kościołowi. Celem nie jest tylko poprawne życie, na miarę Bożych przykazań, ale rozwój życia Bożego w nas, rozwój duchowości, czyli tego wszystkiego, co z Chrystusowego Ducha, odpowiednio do Pawłowego pouczenia, że kto nie ma Ducha Chrystusowego ten do Niego nie należy (por. Rz 8,9). Szczególna odpowiedzialność w tym wszystkim spoczywa na tych, którzy posługują środkami zbawienia, czyli na pasterzach. Służbę swoją powinni pełnić „zbożnie i ochoczo, z pokorą i męstwem” (KK 41).
bp Andrzej Czaja
W drodze do Betlejem (grudzień)
01.12.2024 – Pielgrzymi nadziei – przygoda życia
08.12.2024 – Zgoda na nieoczekiwane – Zwiastowanie
15.12.2024 – Zaufanie pomimo… – Św. Józef
22.12.2024 – Miało być inaczej…-Betlejem
29.12.2024 – Bóg prowadzi – u żłóbka Pana
Pielgrzymi Galilei (styczeń)
05.01.2025 – Pan Bóg zaprasza – św. Piotr
12.01.2025 – Pan uzdrawia – kobieta cierpiąca na krwotok
19.01.2025 – Pan szuka – zagubiona owca
26.01.2025 – Pan karmi – obfitość chleba
Tu możesz posłuchać piosenki religijne: