Rzymskokatolicka Parafia św. Piotra i Pawła w Nowej Cerekwi – Parafia św. Piotra i Pawła w Nowej Cerekwi

Niedziela – 29 czerwca 2025 – Rok C Uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła

EWANGELIA Z UROCZYŚTOŚCI ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA, ROK C

Ty jesteś Piotr i tobie dam klucze królestwa niebieskiego

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?».
A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków».
Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?».
Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».
Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».

Oto słowo Pańskie.

Mt 16, 13-19

Komentarz do Ewangelii

Przyjąć Jezusa

Gościnność jest cechą większości ludów Wschodu, dlatego reakcja uczniów jest w pewnym sensie zrozumiała. Oni chcą zniszczyć grzeszników wraz z ich grzechem. Natomiast Jezus przynosi inną odpowiedź na grzech. Jest nim powołanie do wspólnoty uczniów, gdzie każdy jest konfrontowany z korzeniami grzechu, które są w jego sercu. Trzy radykalne przykłady są dla nas nauką, że na wezwanie Jezusa nie możemy opowiedzieć połowicznie. Tylko ten jest Jego uczniem, kto całkowicie poświęca się Jego dziełu.

Pozwól mi, Panie, poznać głębiny mego serca, abym dostrzegając korzenie grzechu, mógł się ich wyrzec i kroczyć za Tobą jako Twój uczeń.

Rozważanie zaczerpnięte z Ewangelia 2025, ks. Maciej Warowny, Edycja Świętego Pawła

Patron tygodnia – 1 lipca

Błogosławiony Jan Nepomucen Chrzan, prezbiter i męczennik

Jan Nepomucen Chrzan urodził się w 1885 r. w Gostyczynie w Wielkopolsce jako trzecie dziecko (z siedmiorga rodzeństwa) Bartłomieja i Stanisławy. Uczęszczał do szkoły ludowej, którą kierował jego ojciec, a po jej ukończeniu do Gimnazjum Królewskiego w Ostrowie Wielkopolskim. Tam właśnie zrodziło się jego powołanie kapłańskie. Wstąpił do seminarium duchownego, najpierw w Poznaniu, a potem w Gnieźnie. W 1909 r. ukończył je i na początku 1910 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Pracował jako wikariusz w Słupach, Czerminie, Broniszewicach, Kcyni, Zielińcu i Bieganowie. W tej ostatniej miejscowości w 1919 r. został proboszczem. Po sześciu latach został proboszczem w parafii pw. św. Stanisława Biskupa w Żerkowie. Prowadził tu, oprócz pracy duszpasterskiej, także działalność społeczną był m.in. przewodniczącym Rady Nadzorczej Banku Ludowego, członkiem Bractwa Kurkowego.

W pierwszych dniach września 1939 r. do Żerkowa weszli Niemcy i natychmiast poddali szykanom i prześladowaniom ks. Jana Nepomucena, znanego z duszpasterskiej, społecznej i patriotycznej postawy. Kilkukrotnie napadali na plebanię, bijąc kapłana. Wkrótce zamknęli kościół, dozwalając na jego otwieranie tylko w niedziele, na Mszę św. sprawowaną pod nadzorem niemieckiej policji.

6 października 1941 r. ks. Chrzan został aresztowany. Przewieziono go do Fortu VII, do obozu koncentracyjnego KL-Posen w Poznaniu. Stamtąd, po przeszło trzech tygodniach, deportowano go do obozu KL Dachau i nadano mu numer 28097. Początkowo ze wzburzeniem reagował na bestialskie traktowanie więzionych, na poniżenia, tortury. W miarę upływu czasu przyjął wszystkie upokorzenia wobec siebie i męczarnie jako wyraz woli Boga. Jak zaświadczył jeden ze współwięźniów, ks. Dezydery Wróblewski: „zmienił się bardzo, tak iż ufając całkowicie łasce Bożej, oddając się całkowicie Bogu, był w stanie znieść wszelkie cierpienia”.

Zmaltretowany, chory i wycieńczony, zmarł 1 lipca 1942 r. Jego ostatnie słowa miały brzmieć: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”. Jego ciało spalono w obozowym krematorium. W gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej został beatyfikowany przez św. Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 r.

Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej

Wierzę w Kościół – katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 135.

Przyjęcie sakramentu małżeństwa sprawia, że wspólnota mężczyzny i niewiasty staje się zarazem wspólnotą z Bogiem, analogicznie jak Chrystusowy Kościół staje się wspólnotą wzajemnego przenikania się w niej tego, co Boskie, i tego, co ludzkie. Bł. Jan Paweł II mówi o tym bardzo wyraźnie w swoim przemówieniu do Roty Rzymskiej:

(…) zgoda małżeńska jest aktem eklezjalnym. Ustanawia ona Kościół domowy i inicjuje rzeczywistość sakramentalną, w której jednoczą się dwa elementy: duchowy, polegający na wspólnocie życia w wierze, nadziei i miłości, i społeczny, polegający na zorganizowanej społeczności, uhierarchizowanej, żywej komórce społeczności ludzkiej, podniesionej do godności wielkiej tajemnicy Kościoła Chrystusa, w której to rzeczywistości Kościół zakorzenia się jako Kościół domowy. W ten sposób w rodzinie osadzonej na sakramencie małżeństwa, należy odkryć pewną analogię całego Kościoła z tajemnicą Słowa Wcielonego, gdzie w jednej i tej samej rzeczywistości jednoczy się to, co boskie z tym, co ludzkie. Kościół ziemski posiadający dobra niebieskie, społeczność hierarchicznie zorganizowana i Ciało Mistyczne Chrystusa[1].

Rodzina chrześcijańska zasługuje również na miano „Kościoła domowego”, ponieważ w niej urzeczywistniają się różne elementy życia i działalności Kościoła Chrystusowego. Zdaniem bł. Jana Pawła II, istnieją też „(…) wielorakie i mocne więzy wzajemnie łączące Kościół i rodzinę chrześcijańską, tworzące w niej niejako «Kościół w miniaturze» i sprawiające, że jest ona swego rodzaju żywym odbiciem i historycznym ukazaniem tajemnicy Kościoła” (FC 49).

[1] 1 Tłum. polskie K. Klauza, „Acta Apostolicae Sedis” 74(1982) nr 4, s. 451.

bp Andrzej Czaja

1 grudnia 2024 roku w Kościele w Polsce rozpoczyna się nowy rok duszpasterski pod hasłem „Pielgrzymi Nadziei”.

W Roku Jubileuszowym zapraszamy Państwa do wyjątkowej pielgrzymki. Przez pierwsze miesiące roku towarzyszyć nam będą „Pielgrzymi Nadziei” Nowego Testamentu, święci naszych czasów. Kolejne miesiące będą konkretnymi podpowiedziami jak wyruszyć w drogę i samemu stać się „pielgrzymem nadziei” we współczesnym świecie.

Zapraszamy do wspólnego pielgrzymowania. PROSZĘ „KLIKNĄĆ” WYBRANY TEMAT:

W drodze do Betlejem (grudzień)

01.12.2024 – Pielgrzymi nadziei – przygoda życia

08.12.2024 – Zgoda na nieoczekiwane – Zwiastowanie

15.12.2024 – Zaufanie pomimo… – Św. Józef

22.12.2024 – Miało być inaczej…-Betlejem

29.12.2024 – Bóg prowadzi – u żłóbka Pana

Pielgrzymi Galilei (styczeń)

05.01.2025 – Pan Bóg zaprasza – św. Piotr

12.01.2025 – Pan uzdrawia – kobieta cierpiąca na krwotok

19.01.2025 – Pan szuka – zagubiona owca

26.01.2025 – Pan karmi – obfitość chleba