Niedziela Świętej Rodziny, Rok A – 28 grudnia 2025
EWANGELIA Z NIEDZIELI ŚWIĘTEJ RODZINY, ROK A
Ucieczka Świętej Rodziny do Egiptu
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.
Gdy mędrcy się oddalili, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić».
On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: «Z Egiptu wezwałem Syna mego».
A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się anioł Pański we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie Dziecięcia».
On więc wstał, wziął Dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela. Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaos w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w okolice Galilei. Przybył do miasta zwanego Nazaret i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: «Nazwany będzie Nazarejczykiem».
Oto słowo Pańskie.
Mt 2, 13-15. 19-23
Komentarz do Ewangelii
Uczmy się od Świętej Rodziny
W Świętej Rodzinie nie wypowiada się wielu słów, ale za to słucha się Boga. Anioł objawia Jego wolę, a Józef natychmiast wypełnia to polecenie. Posłuszeństwo Bożym nakazom chroni Dziecko i Jego Matkę. Niejako przy okazji jest chroniony Józef. Nawet najtrudniejsze wydarzenie, jak konieczność ucieczki z Niemowlęciem do Egiptu, w zamyśle Boga jest okazją do spełniania się obietnic, tak aby w Jezusie można było rozpoznać zapowiedzianego przez proroków Mesjasza. Jeśli dziś jesteśmy świadkami ogromnego kryzysu rodziny, to od Świętej Rodziny możemy się uczyć zaufania i posłuszeństwa Bogu, które owocują ocaleniem i siłą do przezwyciężania wszelkich kryzysów.
Dzisiejsze rodziny potrzebują ojców, mężczyzn na wzór Józefa, pokornych i posłusznych Bogu. Panie, ucz dzisiejszych ojców, jak chronić rodzinę, która jest atakowana z tak wielu stron.
Rozważanie zaczerpnięte z Ewangelia 2025, ks. Maciej Warowny, Edycja Świętego Pawła
Patron tygodnia – 31 grudnia
św. Sylwester I, papież
Sylwester był z pochodzenia Rzymianinem, urodził się za panowania papieża św. Marcelego lub nawet wcześniej. Jego ojcem był prawdopodobnie kapłan Rufin (w tym czasie duchowieństwa nie obowiązywał jeszcze ścisły celibat). O jego dzieciństwie, młodości i wykształceniu nic nie wiadomo. Kiedy prześladowanie dioklecjańskie ze szczególną wrogością odnosiło się do ksiąg świętych w Kościele i nakazało je niszczyć, właśnie Rufin przechowywał w tajemnicy księgi liturgiczne i Pismo święte, należące do Kościoła w Rzymie. Sylwester wstąpił na tron papieski po św. Milcjadesie w styczniu 314 roku. Zasiadał na nim bardzo długo – przez 21 lat. Po edykcie mediolańskim kończącym erę prześladowań chrześcijan w cesarstwie rzymskim podjął organizację kultu Bożego. Duchowieństwo chrześcijańskie zwolniono od pełnienia publicznych funkcji pozakościelnych, decyzje sądów biskupich obowiązywały chrześcijan w poszczególnych okręgach, a niedzielę uznano oficjalnie za święto państwowe. Za pontyfikatu Sylwestra odbył się pierwszy sobór powszechny w Nicei (325). Ze względu na podeszły wiek papież nie uczestniczył w nim osobiście – wysłał tam jednak swoich legatów, a następnie na synodzie w Rzymie zatwierdził uchwały tego soboru. Przyjęto tam m.in. wyznanie wiary, które recytujemy w czasie Mszy św. oraz ogłoszono dogmat o boskości Syna i Jego równości z Ojcem. Ujednolicono obchodzenie świąt Wielkanocy w całym Kościele. Ogłoszono 20 kanonów prawa kościelnego, które obejmowały uprawnienia jurysdykcyjne biskupów Rzymu oraz określały sposób wybierania biskupów. Gdy Konstantyn Wielki ufundował bazyliki św. Jana na Lateranie i św. Piotra na Watykanie, Sylwester I dokonał obrzędu uroczystej konsekracji obu świątyń. Odtąd każda świątynia była konsekrowana w podobny sposób. Według legendy to właśnie św. Sylwester pozyskał dla wiary matkę Konstantyna Wielkiego – św. Helenę.
Zmarł 31 grudnia 335 r. Data ta wydaje się pewna, gdyż spotykamy ją w najdawniejszych dokumentach. Jego święto obchodzi się od V wieku – Grecy obchodzą je 2 stycznia. Śmiertelne szczątki papieża spoczęły w katakumbach św. Pryscylli, gdzie w VII wieku wystawiono ku jego czci bazylikę. Obecnie relikwie św. Sylwestra I znajdują się niedaleko miasta Modena.
Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej
Ku Kościołowi synodalnemu – Sześć kroków ku odnowie rodziny i parafii cz. 16.
5. Wspólna modlitwa
Drodzy Diecezjanie, dzisiaj chcę nieco przybliżyć piąty krok ku odnowie życia naszego Kościoła, życia naszych rodzin i życia społecznego: „Wspólna modlitwa”. Przecież jasne, że Pan Jezus o modlitwie wiele powiedział, a przede wszystkim dał nam przykład modlitwy i tej modlitwy nas też nauczył. Kiedy mówił o tym, że trzeba, abyśmy mieli też takie chwile, kiedy idziemy do swej izdebki, by trwać sam na sam przed Panem, wskazał na wartość modlitwy osobistej. Dał także przykład modlitwy ufnej, pełnej zawierzenia, nie mówiąc już o tym, jak cenny jest przykład Jego modlitwy w Ogrójcu i na Kalwarii.
Ponadto Pan Jezus wskazał też na wartość modlitwy wspólnej. Jego słowa dopełniają całe orędzie o modlitwie i w żaden sposób bynajmniej nie podważają wartości modlitwy osobistej. Święty Mateusz w swojej Ewangelii przekazuje słowa Jezusa: „zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18, 19-20). Moi Drodzy, tymi słowami Pan Jezus zwraca nam uwagę na szczególną moc i wartość modlitwy wspólnej. Daje nam do zrozumienia, że tej modlitwie towarzyszy obecność Chrystusa. I to jest szczególny walor tej modlitwy, który sprawia, że jest ona mocna i skuteczna. Kiedy sam Jezus modli się z nami, wtedy Bóg Ojciec wysłuchuje i otrzymujemy to, o co prosimy. Ale są dwa warunki. Potrzeba, abyśmy modlili się razem, czyli przynajmniej
jeszcze z drugą osobą, bo „gdzie dwaj”, a potem dodaje: „albo trzej”. No i trzeba, byśmy modlili się jednomyślnie, zgodnie. Tak właśnie było wówczas w Wieczerniku. Tuż po wniebowstąpieniu Pańskim Apostołowie wrócili do Wieczernika i – jak przekazuje w Dziejach Apostolskich św. Łukasz – „wszyscy oni trwali jednomyślnie (w innych tłumaczeniach jest nawet: „gorliwie”) na wspólnej modlitwie, razem z […] Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego” (Dz 1, 14). I cóż? W dniu Pięćdziesiątnicy otrzymali Ducha Świętego, którego Jezus zapowiedział, a o którego oni Go prosili.
Nieco dalej w Dziejach Apostolskich św. Łukasz przekazuje, że kiedy św. Piotr i św. Jan zostali uwolnieni, wrócili: „do swoich i opowiedzieli im, co do nich arcykapłani mówili i starsi” (Dz 4, 23). Wtedy, jak pisze wprost, wszyscy zgromadzeni „podnieśli jednomyślnie głos do Boga” (Dz 4, 24) i prosili, aby dał sługom swoim z całą odwagą głosić Ewangelię. Wówczas – przekazuje św. Łukasz – „zadrżało miejsce, na którym byli zebrani, wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie
słowo Boże” (Dz 4, 31). Są wysłuchani. Otrzymali dokładnie to, o co prosili. Razem trwali na modlitwie i o to samo zgodnie prosili. Według Jezusowej obietnicy, towarzyszyło im Jego bycie z nimi razem. Widzimy skuteczność, owocność i moc modlitwy wspólnej.
bp Andrzej Czaja
Pragniemy w tym czasie na nowo odkrywać, że każdy ochrzczony jest jednocześnie uczniem Jezusa i posłanym przez Niego misjonarzem. Bycie uczniem oznacza słuchanie Mistrza, wzrastanie w Jego szkole, życie modlitwą i sakramentami. Bycie misjonarzem oznacza dzielenie się otrzymanym darem wiary tam, gdzie zostaliśmy postawieni.
W kolejnych miesiącach roku zaprosimy Was do duchowej drogi „ucznia-misjonarza”. Najpierw będziemy zatrzymywać się przy Jezusie, naszym Mistrzu, ucząc się, co znaczy być Jego uczniem. Potem odkryjemy biblijne świadectwa powołania, nauczymy się słuchać Słowa i wchodzić w modlitwę. Zatrzymamy się przy Eucharystii, źródle misyjnej mocy. W drugiej części roku podejmiemy temat odpoczynku, życia we wspólnocie, roli rodziny, a na koniec misyjnego posłania do świata i budowania Królestwa Bożego w codzienności.
Niech ten rok stanie się dla nas wszystkich przestrzenią odnowy misyjnego zapału.
LISTOPAD / GRUDZIEŃ 2025 – W szkole Jezusa
30.11.2025 – Jezus naszym Mistrzem
07.12.2025 – Uczeń Jezusa, czyli kto…
14.12.2025 – Czego można nauczyć się w szkole Jezusa
21.12.25 – Formacja we wspólnocie Kościoła
28.12.25 – Zadania uczniów Jezusa
STYCZEŃ 2026 – Powołani…
Tu możesz posłuchać piosenki religijne: